La Guitaromanie is het nieuwe solo album van de bevlogen gitarist Izhar Elias waarop hij werken speelt van Italiaanse componisten uit de eerste helft van de 19de eeuw.
English version below
In de eerste helft van de 20ste eeuw was het vooral de Spaanse gitarist Andrés Segovia en later ook John Williams en Julian Bream die de klassieke gitaar terugbrachten naar de concertpodia. In de eerste helft van 19de eeuw was het de gitaar-opleving, de guitaromanie, die ervoor zorgde dat de ‘gitaar soiree’s’ een groot succes werden in Parijs en Wenen. Kleine, intieme concerten waar het relatief jonge instrument, de gitaar, centraal stond, inmiddels voorzien van een 6de snaar (lage E), enkel-snarig was geworden en hoger gestemd.
Klassiek gitarist Izhar Elias put uit het klassieke repertoire uit die tijd. Op La Guitaromanie staan werken van vier componisten: de Italianen Fernando Carulli, Francesco Molino, Luigi Gragnani en Matteo Carcassi. Zij componeerden en voerden destijds hun eigen werken uit, veelal gebaseerd en geïnspireerd op romantische composities uit aria’s en overtures uit de Italiaanse opera. Elias voert deze werken uit op originele gitaren die in het begin van de 19de eeuw werden gebouwd. Instrumenten met een zacht, gemêleerde klank die fraai past bij het poëtisch repertoire.
Izhar Elias is een groot gitarist die met organisch speelgemak de diverse uitvoeringspraktijken moeiteloos met elkaar verbindt. Zo horen we hem op zijn nieuwe album La Guitaromanie het thema spelen op de melodie-snaren (G-B-E), met begeleiding op de bas-snaren (E-A-D) èn vice versa. Een speeltechniek die niet alleen bijzonder vaardig is, maar ook getuigt van grote muzikaliteit. Daarnaast speelt hij, met tremolo begeleiding (het snel achter elkaar spelen van één toon), gelijktijdig de melodie, waardoor het lijkt alsof er twee gitaristen te horen zijn…. Steeds kiest Elias voor de juiste intonatie en gradatie waarbij hij de melodie, het thema, voor zich laat spreken en fraai boven de begeleiding uit tilt.
Al deze uitvoeringspraktijken brengt hij met zo’n emotionele en vanzelfsprekende vaardigheid, waardoor het lijkt alsof het hem helemaal geen moeite kost, alsof het allemaal vanzelf gaat. Maar daar schuilt de crux. Juist deze vanzelfsprekendheid maakt van hem een groot uitvoerend musicus die ontspannen en accuraat uitgelezen repertoire speelt en brengt met een goed gedoseerde bevlogenheid, waarbij zes van de negen stukken ook nog eens wereldpremière-opnames zijn.
English version
La Guitaromanie is the new solo album by the passionate guitarist Izhar Elias on which he plays works by Italian composers from the first half of the 19th century.
In the first half of the 20th century, it was mainly the Spanish guitarist Andrés Segovia and later also John Williams and Julian Bream who brought the classical guitar back to the concert stages. In the first half of the 19th century it was the guitar revival, the guitaromania, that ensured that the ‘guitar soirees’ became a great success in Paris and Vienna. Small, intimate concerts where the relatively young instrument, the guitar, took center stage, now equipped with a 6th string (low E), which had become single-string and tuned higher.
Classical guitarist Izhar Elias performs msuci from the classical repertoire of that time. La Guitaromanie features works by four composers: the Italians Fernando Carulli, Francesco Molino, Luigi Gragnani and Matteo Carcassi. At that time, they composed and performed their own works, often based on and inspired by romantic compositions from arias and overtures from Italian opera. Elias performs these works on original guitars that were built in the early 19th century. Instruments with a soft, mixed sound that fits beautifully with the poetic repertoire.
Izhar Elias is a great guitarist who effortlessly connects various performance practices with organic playing ease. On his new album La Guitaromanie we hear him play the theme on the melody strings (G-B-E), with accompaniment on the bass strings (E-A-D) and vice versa. A playing technique that is not only exceptionally skilled, but also shows great musicality. In addition, with tremolo accompaniment (playing one tone in quick succession), he plays the melody simultaneously, making it seem as if you are listening to two guitarists… Elias always chooses the right intonation and gradation, allowing the melody speak for itself and beautifully lifting it above the accompaniment.
He plays all these performance practices with such emotional and self-evident skill, which makes it seem as if it takes no effort at all, as if it all happens automatically. But there lies the crux. It is precisely this self-evidence that makes him a great performing musician who plays and performs selected repertoire in a relaxed and accurate manner with well-measured enthusiasm, whereby six of the nine pieces are also world premiere recordings.
*Izhar Elias: La Guitaromanie (Cobra Records)
Geen reacties