De muziek van Rabih Abou-Khalil blijft onmiskenbaar Arabisch, met eenstemmige unisono gespeelde thema’s en gecomponeerd vanuit de ûd, de Arabische luit die in de Oosterse muziek net zo belangrijk is als de piano voor het westen. Lyrische thema’s worden gevolgd door virtuoze solo’s: al meer dan 25 jaar een beproefd procedé dat al meer dan een dozijn cd’s opleverde van grote kwaliteit.

‘Hungry People’ voegt zich moeiteloos bij het repertoire van de Libanese ûd speler Rabih Abou-Khalil. Zijn manier van componeren is inmiddels een stijl op zich geworden, duidelijk herkenbaar. Zijn thematiek ligt niet erg voor de hand, gaat alle kanten op, is avontuurlijk, lyrisch en organisch en vooral zeer ritmisch. Zijn instrument klinkt warm en hij gebruikt een bijzondere frasering die nog het best tot uitdrukking komt in de gedragen stukken zoals ‘A Better Tomorrow’ of ‘Dreams of a Dying City’. Het gebruik van onregelmatige maatsoorten geeft zijn muziek een extra dimensie en de melodie een zwierend effect. De thema’s worden eenstemmig gespeeld door ûd, sax, tuba en accordeon, waarna de solo’s volgen. Deze worden niet alleen razendknap gespeeld, maar stijgen boven zichzelf uit. Zeker tubaïst Michel Godard laat zijn instrument schetteren, dampen en huilen. Iets soortgelijks treffen we aan bij de Italiaanse accordeonist Luciano Biondini die met zijn sfeer makend instrument regelmatig de weemoed introduceert. Het geheel wordt omlijst door het ritmische percussie werk van de Amerikaan Jarrod Cagwin die opvalt door zijn strakke, subtiele ritmen. Opvallend is de diepe, warme stem van saxofonist Gavino Murgia die in ‘When the Dog Bites’ het thema meezingt met een ultra lage stem. De laatste cd van Rabih Abou-Khalil biedt de luisteraar een brede Arabische improvisatie, waarbij snelle en langzame stukken elkaar afwisselen. Zelfs na meerdere malen luisteren klinkt ‘Hungry People’ nog net zo fris als de eerste keer en biedt hij een rijk menu voor de ‘muzikale-alles-eter‘.

Rabih Abou-Khalil wordt 1957 geboren in Beirut, de hoofdstad van Libanon. Als kind leert hij Arabische luit, de ûd, bespelen. Eind jaren ’70 (hij is dan 21 jaar) vlucht hij vanwege de burgeroorlog naar München, waar hij o.a. fluit gaat studeren. Hij bestudeert de klassieke westerse harmonieleer en gaat op zoek naar een Oost/Westerse symbiose. Hij ontwikkelt een heel eigen, persoonlijke stijl en geeft de ûd meer bekendheid bij een groot Westers publiek. Werkt met veel verschillende bezettingen en is steeds op zoek naar bijzondere combinaties. Werkte regelmatig met de Italiaanse accordeonist Luciano Biondini en de Duiste tubaïst Michel Godard. Maar ook met de Portugese zanger Ricardo Ribeiro, de duduk (dubbelriet instr.) speler Gevorg Dabaghyan, de Duitse pianist Joachim Kühn en de Italiaanse klarinettist Gabriele Mirabassi. Hij schrijft o.a. het strijkkwartet ‘Arabian Waltz’ uitgevoerd door het Balanescu Quartet en werken voor het Kronos Quartet. Het merendeel van zijn cd’s (17 ) brengt hij uit via het Duitse ENJA label. ‘Hungry People‘ komt uit op WorldVillage van Harmonia Mundi.

  • Rabih Abou-Khalil: ‘Hungry People’ (WorldVillage/Harmonia Mundi)

© Mattie Poels.