De polyfone zang van het Franse eiland Corsica is uniek. In een moderne versie brengt I Muvrini al meer dan dertig jaar deze van oorsprong a capella gezongen muziek met slepende melodieën, voortschrijdende harmonieën en glorieuze ornamenten. Hierdoor bereikt het gezelschap een groot publiek om hun boodschap over te brengen: vrijheid, solidariteit, respect en culturele identiteit.

De broers Alain en Jean-Francois Bernardini startte eind jaren ’70 de groep I Muvrini die in 1979 hun debuut cd ‘…ti ringrazianu’ opnam, opdragen aan hun vader die twee jaar eerder overleed. Van hem leerden ze het drie stemmig polyfoon zingen: de ‘siconda’ zingt de melodie, de ‘bassu’ de grondtoon en de ‘terza’ zingt de tweede stem die boven de melodie zweeft en zorgt voor de schitterende ornamenten. De muziek van I Muvrini wordt gedragen door deze typische Corsicaanse zang, door de trage melodieën die o.a. voortreffelijk worden gezongen door Jean-Francois Bernardini, voorzien van versieringen waarbij de Corsicaanse polyfonie steeds prachtig dichtbij is. De groep heeft door de jaren heen een heel eigen stijl ontwikkeld, bijzonder toegankelijk en zeer herkenbaar. De zangpartijen klinken puur, oprecht en diepgaand; weliswaar soms aangevuld met onnodige strijkerspartijen en (te) veel galm. Bijzonder zijn de erhu (Chinese viool) in het openingslied ‘Etrena’ en de duduk (Armeense dubbelriet instrument) in ‘Pè quantu mi vendi’ en ‘Mondimei’. In de arrangementen horen we gitaar, piano, doedelzak, cello en synthesizers met veelvuldig gebruik van (elektro) drums die weliswaar de zwierende balans uit de muziek haalt, maar niet de Corsicaanse ziel. Die blijft gelukkig aanwezig en maakt ‘Imaginà’ en daarmee I Muvrini zeer de moeite waard!

Aanvankelijk werden concerten van I Muvrini verboden door het politieke engagement van de groep, bang als men was dat een concert de orde zou verstoren. Dat is al lang geleden, maar de groep is zich nog steeds bewust van de wereldproblematiek. Zo klinkt er op hun laatste cd ‘Imaginà’ in het lied ‘Hazia’ een quote uit ’n Duits nieuwsbericht uit 1989, vlak na de val van De Muur en horen we ‘I have a dream…‘ van Martin Luther King. In het intro van ‘Pè quantu mi vendi’ klinkt een opname uit 1991 van de toen twaalf jarige milieu activiste Severin Cullis-Suzuki en in ‘Lurra’ spreekt José Gualinga, de leider van de verdreven Sararyaku Indianen uit het Amazone gebied.

I Muvrini in Nederland 2013: 8 april in Paradiso Amsterdam, 10 april Parkstadtheater Heerlen, 11 april 013 Tilburg

  • I Muvrini:  ‘Imaginà’ (Edel Content)

© Mattie Poels.